എളാപ്പാന്റെ നെഞ്ചത്ത്‌ - രണ്ടാം ഭാഗം

ഒന്നാം ഭാഗം വായിക്കാന്‍ ഇവിടെ അമര്‍ത്തുക:

കളി കഴിഞ്ഞു  വീടിന്റെ പിന്‍ഭാഗത്ത്‌ കയറിച്ചെന്ന എന്നെ എതിരേറ്റത് ഞെട്ടിക്കുന്ന കാഴ്ചകള്‍! സ്നേഹിതരില്‍നിന്ന് ഇരന്നുകിട്ടിയ കാശിനാല്‍ വാങ്ങിയ തുണികൊണ്ട് നാട്ടിലെ ഏറ്റവും നല്ല തയ്യല്‍ക്കാരന്‍ തുന്നിയ 'രാജകീയ' വസ്ത്രം,   സഹോദരിമാര്‍ക്ക് സുന്ദരമോഹനമൈലാഞ്ചി ഹെയര്‍പ്പിന്നു ബാലരമ മലര്‍വാടി പൂമ്പാറ്റവാഗ്ദാനങ്ങള്‍ നല്‍കി ആഴ്ചയിലൊരിക്കല്‍ അലക്കി ഇസ്തിരിയിട്ട് ലഭിച്ചിരുന്ന എന്റെ കരാട്ടെ യൂണിഫോം.... ഇതാ അറുത്ത കോഴിയുടെ പൂടപോലെ ചിതറിക്കിടക്കുന്നു!!  ആ വസ്ത്രത്തിന്റെ കൂടെ അരയില്‍കെട്ടിയിരുന്ന ബെല്‍റ്റാകട്ടെ വിറകുകൊള്ളികള്‍ കെട്ടിവച്ച് ഭദ്രമായി മറ്റൊരു ഭാഗത്ത്!! എന്റെ ഇടനെഞ്ച് പൊട്ടുന്ന ശബ്ദം ഞാന്‍ ശരിക്കും കേട്ടു.

കഠിനമായ കോപത്തോടെ അടുക്കളയിലേക്കു കയറിയ ഞാന്‍ കണ്ടത് ആ വസ്ത്രത്തിന്റെ ഒരു കഷ്ണം കൊണ്ട് മാപ്പിളപ്പാട്ടും മൂളിക്കൊണ്ട് അടുക്കള വൃത്തിയാക്കുന്ന ഉമ്മയെ!
"ഉമ്മാ......എന്നോടീ ചതി വേണ്ടായിരുന്നു...." ഞാനലറി വിളിച്ചു.
ഉമ്മ പാട്ട് നിര്‍ത്തി.
 "എളാപ്പ വരാന്തയിലുണ്ട് .അവിടെപ്പോയി ചോദിക്ക്..ഏതായാലും മോശം പറയരുതല്ലോ,  തറയും അടുപ്പുമൊക്കെ വൃത്തിയാക്കാന്‍ പറ്റിയ, കട്ടിയുള്ള  ഇത്ര നല്ല കോട്ടന്‍ തുണി  ഞാനിതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല കേട്ടോ മോനെ....."   എന്നും പറഞ്ഞു പാട്ട് പുനരാരംഭിച്ചു.

"നിങ്ങള്‍ വാളുകൊണ്ട് ചക്ക മുറിച്ചത് ഞാന്‍ എളാപ്പാനോട് പറയും" ഞാന്‍ ഉമ്മയെ ഒന്ന് ഭീഷണിപ്പെടുത്തിനോക്കി.
"എളാപ്പാന്റെ വാളിനെക്കാളും നിന്റെ 'നെഞ്ചെരിച്ചി'ലിനെക്കാളും മൂര്‍ച്ചയുള്ള ആയുധം ഈ ചെമ്പിനകത്തുണ്ട്....നല്ല തിളച്ചവെള്ളം!! എനിക്കിത് തന്നെ ധാരാളം!പോയി വിളിച്ചോണ്ട് വാടാ..."
എന്റെ ഭീഷണിപ്പരിപ്പ് ഈ അടുപ്പത്ത് വെന്തില്ല. കളരിക്കും കരാട്ടെക്കും കഞ്ഞി വച്ചവളാ എന്റെ ഉമ്മ. അവരോടു എന്റെ ഒരു കളിയും നടപ്പില്ല.

കരച്ചിലിന്റെ വക്കത്തെത്തിനില്‍ക്കുന്ന എന്റെ മനസ്സില്‍ പെട്ടെന്നോടിയെത്തിയത് എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട നെഞ്ചക്ക് .. ദൈവമേ ഇനി അതിന്റെ സ്ഥിതിയെന്താകും ?
" ഉമ്മാ ... എന്റെ നെഞ്ചക് എവിടെ?"
പാട്ട് നിര്‍ത്താതെ തന്നെ ചുണ്ട്കോട്ടിക്കൊണ്ട് അവര്‍ അടുപ്പിലേക്ക് വിരല്‍ ചൂണ്ടി.
ഹെന്റെ ദൈവമേ.... തലയില്‍ വച്ചാല്‍ വെയിലടിക്കും , താഴെ വച്ചാല്‍ ചിതലരിക്കും എന്നപോലെ  കൊണ്ടുനടന്നിരുന്ന എന്റെ നെഞ്ചക്ക്, ചിതയിലെ വിറകെന്നപോലെ കത്തിയമര്‍ന്നിരിക്കുന്നു! വെണ്ണീറാകാത്ത അസ്ഥിപോലെ അതിന്റെ നടുവിലെ ചങ്ങലമാത്രം നശിക്കാതെ പുറമേക്ക് കാണുന്നു! സകലനിയന്ത്രങ്ങളും നഷ്ടപ്പെട്ട ഞാന്‍ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് വരാന്തയിലെക്കോടി. ആ കരച്ചിലിന് , ഈയിടെ പത്രസമ്മേളനത്തില്‍ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞ മുന്‍ മന്ത്രിയുടെ അതേ ട്യൂണ്‍ ആയിരുന്നു!

വരാന്തയിലെ സീറ്റില്‍ ചാരിയിരുന്നു എളാപ്പ ദോശക്കു മാവ് ചുഴറ്റിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അടുത്ത് തന്നെ തിളങ്ങുന്ന വാള്‍ തുടച്ചു വൃത്തിയാക്കി വച്ചിരിക്കുന്നു. ദൈവമേ എന്നെ കൊല്ലാനാണോ അതവിടെതന്നെ വച്ചിരിക്കുന്നത്! എതായാലും കുറച്ചു അകലം പാലിക്കുന്നത് നല്ലതാണ്. ഇനി അഥവാ അതെടുത്ത് എറിഞ്ഞാല്‍തന്നെ ഒഴിഞ്ഞു മാറാനുള്ള അടവ് ഞാന്‍ പഠിച്ചിട്ടുണ്ടല്ലോ. ശേഷം , അച്ഛനെകൊന്ന വില്ലനോട് ഇരുപതുവര്ഷം കഴിഞ്ഞു പ്രതികാരം ചെയ്യാന്‍ വരുന്ന , സിനിമയിലെ നായകന്‍ അലറുന്നപോലെ ഞാനലറി.." എളാപ്പാ........"
പക്ഷെ, ആട് കശുമാങ്ങ തിന്നും പോലെ ഒരപശബ്ദം മാത്രമേ എന്നില്‍നിന്ന് പുറത്തു വന്നുള്ളൂ.
ശബ്ദംകേട്ട് എളാപ്പ തിരിഞ്ഞുനോക്കി. വിക്കിവിക്കിക്കൊണ്ട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.
"എന്റെ നെഞ്ചക്ക്..........."
പറഞ്ഞു മുഴുമിക്കാന്‍ സമ്മതിക്കാതെ അദ്ദേഹം പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. അത്, നേരത്തെ ഞാന്‍ അടിച്ചു മലര്‍ത്തിയിട്ട അംരീഷ്‌ പുരിയുടെ അതേ ചിരിയും ഭാവവുമായിരുന്നു!
"എന്റെ നെഞ്ചത്താണോടാ നിന്റെ നെഞ്ചക് കൊണ്ടുള്ള കളി?  ഇത്രേം അപകടം പിടിച്ച ആയുധം കൊണ്ടാണോ ഇത്ര ചെറുപ്പത്തിലേ നിന്റെ അഭ്യാസം? "
" തലകൊയ്യാന്‍ പറ്റുന്ന നിങ്ങളുടെ വാള് പിന്നെ കളിപ്പാട്ടമാണോ .." എന്ന് ഞാന്‍ ചോദിച്ചില്ല .വെറുതെ വാളിനു പണിയുണ്ടാക്കരുതല്ലോ.

"എതവനാടാ നിന്റെയൊക്കെ ഗുരു?  ആദ്യദിവസംതന്നെ പഠിപ്പിക്കുന്നത് ആയുധം താഴെയിട്ട് പേടിച്ചോടാനാണോ ? ഒരഭ്യാസിക്ക് ആദ്യം വേണ്ടത് ഏകാഗ്രതയും മനോധൈര്യവുമാണ്. ഇത്ര കാലം പഠിച്ചിട്ടും നിനക്കതറിയില്ല. ഇതുവരെ തടിയനങ്ങിയതൊക്കെ വേസ്റ്റ് !!!" 

അതിനു എനിക്കുത്തരമില്ലായിരുന്നു. കാല്‍കൊണ്ട് ചെറിയ രീതിയില്‍ ഇടതുമാറി വലതുമാറി കളംവരച്ച് നമ്രശിരസ്കനായി ഞാന്‍ നിന്നു. സത്യമല്ലേ എളാപ്പ പറഞ്ഞത്! 

" എന്നാലും എളാപ്പാ .. എന്റെ ഡ്രസ്സ്‌ നിങ്ങള്‍ കഷ്ണമാക്കിയത് കടന്ന കയ്യായിപ്പോയി. ആകെ ഒരെണ്ണമേ എനിക്കുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ."

" എടാ ബുദ്ദൂസേ .....തീരെ തലയില്ലാതായല്ലോ നിനക്ക് ! ഇത്ര കഠിനമായ ചൂടില്‍ കണ്ടാമൃഗതിനെ വെല്ലുന്ന ഇത്രേം കട്ടിയുള്ള ആ വസ്ത്രം ധരിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു മിനിറ്റ് ശരീരമനങ്ങിയാല്‍തന്നെ വിയര്‍പ്പില്‍ കുളിച്ചു തളര്‍ന്ന്പോകും. ഏതു തലയില്ലാത്തവനാ ഈ നിയമം ഉണ്ടാക്കിയത്! നിങ്ങള്‍ ജീവിക്കുന്നത് അന്റാര്‍ട്ടിക്കയില്‍ ആണോ? കളിരിയില്‍ നോക്ക്... ഒരു ബനിയന്‍, ഒരു ലങ്കോട്ടി , ഒരു മേല്‍മുണ്ട് . അത്രമാത്രം .

ശ്ശെടാ.....എളാപ്പ പറയുന്നതും കാര്യമാണല്ലോ.. ഞാനിതുവരെ ഇങ്ങനെ ചിന്തിക്കാഞ്ഞത് കഷ്ടമായിപ്പോയി! ഒന്നര കൊല്ലം വിയര്‍പ്പൊഴുക്കിയത് നഷ്ടമായോ ദൈവമേ...

"എന്നാല്‍ ഞാന്‍ നാളെ മുതല്‍ ബനിയനിട്ട് ചെയ്തോളാം. എന്റെ നെഞ്ചക്ക് കത്തിച്ചുകളയേണ്ടിയിരുന്നില്ല. അതിനേക്കാള്‍ നല്ലത് എനിക്കിട്ടു രണ്ടു തല്ലുന്നതായിരുന്നു"

"ഡാ മണ്ടാ... ഇത്ര തലതിരിഞ്ഞ ഒരു ആയുധം ലോകത്ത് വേറെയുണ്ടാവില്ല. പത്തടി നീളമുള്ള എന്റെ ഉറുമിക്കുപോലും ആകെയുള്ളത് നാലിഞ്ചു നീളമുള്ള ഒരു പിടി മാത്രം! മൂന്നടി തികച്ച് ഇല്ലാത്ത ആ കുന്ത്രാണ്ടത്തിന് ഒന്നേകാല്‍ അടി വീതം രണ്ടുപിടികള്‍! ഏതു പഹയനാടാ ഇത് കണ്ടുപിടിച്ചത് 

ഹൊ....ഈ എളാപ്പാന്റെ ഒരു ബുദ്ധി!!! ഇത്രേം കാലം ചവിട്ടിത്തുള്ളിയിട്ടും എനിക്കീ ലഡു പോട്ടിയില്ലല്ലോ...എളാപ്പ ഒരു സംഭവം തന്നെ. വല്ല യൂറോപ്പിലോ മറ്റോ ആണ് അങ്ങേര് ജന്മമെടുത്തിരുന്നുവെങ്കില്‍ ഒരു നോബല്‍ സമ്മാനം എങ്കിലും അടിച്ചെടുക്കുമായിരുന്നു! ഈ കരാട്ടെ എന്നൊക്കെ പറയുന്നത് ഒക്കെ ചുമ്മാതാ. യാ....ഹൂ വിളിച്ചു തൊണ്ട പൊട്ടിച്ചതും വിയര്‍ പ്പൊഴുക്കിയതുമൊക്കെ വെറുതെ ആയോ..

പൊടുന്നനെ എളാപ്പാനോടുള്ള ഇഷ്ടം എന്നില്‍ സോപ്പ്പത പോലെ നുരഞ്ഞുപൊങ്ങി . 'ദോശ ചുട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന' അദ്ദേഹത്തോട് ഞാന്‍ തൂവല്‍സ്പര്‍ശം പോലെ മയത്തില്‍ ചോദിച്ചു...

" നെഞ്ച് വേദനിക്കുന്നുണ്ടോ എളാപ്പാ....?

"ഇല്ലെടാ..എണ്ണ തേച്ചു മുങ്ങിക്കുളിച്ച സുഖം .." 

എളാപ്പാന്റെ ഉണ്ടക്കണ്ണുകള്‍ കൂടുതല്‍ വലുതായി.ശേഷം  ഒരുഗ്രന്‍ കല്പനയും.

"നാളെ മുതല്‍ നീ കളരി പഠിച്ചുതുടങ്ങുന്നു. കരാട്ടെ മറന്നു കളയുന്നു. ഗുരുവിനെ അടിച്ചുവീഴ്ത്തി ശിഷ്യപ്പെടുന്ന ആദ്യത്തെ ചെറുപ്പക്കാരന്‍ എന്ന പേര് നിനക്കിരിക്കട്ടെ. രണ്ടുവര്‍ഷംകൊണ്ട് നല്ലൊരു അഭ്യാസിയാക്കി നിന്നെ മാറ്റുന്നകാര്യം ഞാനേറ്റു.

എനിക്ക് സന്തോഷമായി. ഉണക്കച്ചെമ്മീന്‍ പോലിരിക്കുന്ന എന്റെ ശരീരം ഇറച്ചിക്കോഴിപോലെയുള്ള എളാപ്പാന്റെ കോലത്തിലാക്കി മാറ്റാം. ഉശിര് കാട്ടി വരുന്നവരെ ഉറുമി കാട്ടി ഭയപ്പെടുത്താം. എടുപ്പിലും നടപ്പിലും ഒക്കെ ഒരു ഗമ വരുത്താം.

"ന്നാ..... ഈ വാള്‍ രണ്ടുകയ്യും നീട്ടി വാങ്ങിക്ക്. എന്നിട്ട് അകത്തെ പെട്ടിയില്‍ കൊണ്ട് പോയി ഭദ്രമായി വയ്ക്കൂ..."  അദ്ദേഹത്തിന്റെ കല്പന.

ഇതുവരെയില്ലാത്ത ഒരാകര്‍ഷണീയത ആ വാളിനോട് എനിക്ക് തോന്നി. തികഞ്ഞ ബഹുമാനാദരഭയഭക്തിസ്നേഹത്തോടെ ഞാന്‍ അതേറ്റുവാങ്ങി താണുവണങ്ങി.

"എന്താടാ വാളിനെ ഉമ്മവക്കുകയാണോ? അതൊന്നും നല്ല ശീലമല്ല " എന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഉപദേശം.

" അതല്ല എളാപ്പാ... ഞാനിത് ചക്ക മണക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് വാസനിച്ചു നോക്കിയതാ " എന്ന സത്യം പറയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ വെറുതെയെന്തിനാ ഒരു അഭ്യന്തരയുദ്ധത്തിനു നമ്മള്‍ സാക്ഷിയാകുന്നത്!

വാള്‍ കയ്യിലേന്തി , വടക്കന്‍ വീരഗാഥയിലെ  ചന്തുവിന്റെ സ്റ്റൈലില്‍ ഞാന്‍ വരാന്തയില്‍ നിന്ന് അടുക്കളയിലേക്കു സ്ലോമോഷനില്‍ നടന്നുചെന്നു.

എന്റെ നടപ്പ് കണ്ടു ഉമ്മ ആശ്ചര്യത്തോടെ നോക്കി.

"ഉമ്മാ ...ഞാന്‍ എളാപ്പാക്ക് ശിഷ്യപ്പെട്ടു..." എന്ന് ഞാന്‍ 

"അപ്പൊ ഞങ്ങള്‍ രക്ഷപ്പെട്ടു...."  എന്ന് ഉരുളക്കുപ്പേരി.

"അതെന്തെയിനും..?"

"കാണ്ടാമൃഗത്തിന്റെ തോല് പോലത്തെ നിന്റെ ആ ഡ്രസ്സ്‌ അലക്കി ഞങ്ങടെ കൈകള്‍ ദ്രവിച്ചു....ആട്ടെ , നിന്റെ കയ്യൊന്നു ഉയര്‍ത്തിക്കേ..."

"അതെന്തിനാ ഉമ്മാ.." എന്നും പറഞ്ഞു ഞാന്‍ കൈകള്‍ ഉയര്‍ത്തി. 

"വാളുയര്‍ത്താനുള്ള ആരോഗ്യമൊക്കെ നിനക്കുണ്ടോ എന്ന് നോക്കിയതാ.."    ദേ.. ഉമ്മ വീണ്ടും എന്നെ എടുത്തിട്ട് അലക്കുന്നു.

അന്ന് രാത്രി വാളും ഉറുമിയും പരിചയുമൊക്കെ വെള്ളിത്തിരയില്‍ നിറപ്പൊലിമയോടെ നിറഞ്ഞാടുന്നത് സ്വപ്നം കണ്ടു ഞാനുറങ്ങി. കൂട്ടിനു പിന്നണിയില്‍  വടക്കന്‍ പാട്ടുകളും. പിറ്റേന്ന് നേരം വെളുത്തപ്പോള്‍ മുതല്‍  എളാപ്പാന്റെ അടുത്ത് , അമേരിക്കന്‍ പ്രസിഡന്റിന്റെ മുന്നില്‍ ഇന്ത്യന്‍ പ്രധാനമന്ത്രി നില്‍ക്കും പോലെ വിനീതവിധേയനായി ഞാന്‍ നിന്നു. കളരിയെക്കുറിച്ചുള്ള എന്റെ കുറെ സംശയങ്ങള്‍ അദ്ദേഹം തീര്‍ത്തുതന്നു. അന്ന് വൈകീട്ട് , അതുവരെ വിരിയിച്ചുനോക്കാത്ത നെഞ്ചും വിരിച്ചു ഞാന്‍ കളരിയാശാനായ എളാപ്പാന്റെ കൂടെ കളരിനിലത്തേക്ക്  നടന്നു. 

യാ..ഹൂ വിളികളുടെ വിയര്‍പ്പിന്റെ ലോകത്ത്നിന്ന് ഞെരിഞ്ഞമരുന്ന അഭ്യാസങ്ങളുടെ ലോകത്തേക്ക്....

പക്ഷെ , അവിടെ എന്നെ കാത്തിരുന്നത് മറ്റൊരു ദുരന്തമായിരുന്നു!

(അടുത്തത്...."ചങ്ങാതിപ്പൂട്ട്‌"-- ഇവിടെ അമര്‍ത്തി വായിക്കാം  )