എന്റെ നെഞ്ചക്ക് , എളാപ്പാന്റെ നെഞ്ചത്ത് ..

എന്റെ എളാപ്പ ( പിതാവിന്റെ അനുജന്‍) കറതീര്‍ന്ന ഒരു കളരിയാശാനായിരുന്നു. കണ്ടാല്‍ തന്നെ പേടിതോന്നിക്കുന്ന മുഖഭാവം! ഉണ്ടക്കണ്ണുകള്‍! വെളിച്ചപ്പാട് സ്റ്റൈല്‍ തലമുടി!  കഞ്ചാവടിക്കാരന്റെ കയ്യിലെ സാധുബീഡിപോലെ , കൈകാലുകളില്‍ നല്ല ജമണ്ടന്‍ മസിലുകള്‍! നിജാം പാക്ക്‌, മൈസൂര്‍ പാക്ക് എന്നെല്ലാം അറിയുമെന്നല്ലാതെ, വയറ്റത്തും 'പാക്ക്‌' ഉണ്ടെന്നു അന്നെനിക്ക് അറിവില്ലാത്തതിനാല്‍ എണ്ണിനോക്കിയില്ല. (എന്നാലും ഒരഞ്ചെട്ടെണ്ണം കാണുമായിരിക്കും). കക്ഷങ്ങളില്‍ കുരുവും തുടകള്‍ക്കിടയില്‍ കരുവും പൊങ്ങിയപോലെയുള്ള നടത്തം. എന്റെ അറിവില്‍ യാതൊരു അസുഖവുമില്ലെങ്കിലും- രണ്ടു വാള്‍ , ഒരു പരിച, ഒരു ഉറുമി മുതലായവ സ്വന്തമായി ഉണ്ട്. അദ്ദേഹം അത് വളരെ വൃത്തിയിലും വെടിപ്പിലും സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു. എന്നാല്‍ അദ്ദേഹം വീട്ടിലില്ലാത്ത തക്കം നോക്കി ഞങ്ങള്‍ കുട്ടികള്‍  പരിച കറക്കി  'കാസിനോ' കളിച്ചിരുന്നു. പക്ഷെ വാളുകള്‍ കൊണ്ട് കളിക്കാന്‍ ആരും ധൈര്യപ്പെട്ടിരുന്നില്ല. എന്നാലോ എന്റെ ഉമ്മ ആ വാള് കൊണ്ട് ലളിതസുന്ദരമായി- ചക്ക, തണ്ണിമത്തന്‍ മുതലായവ നിര്‍ദയം മുറിച്ചു കഷ്ണമാക്കുകയും എളാപ്പ വരുന്നതിനു മുന്‍പേ വാള്‍ വൃത്തിയാക്കി , ഞാനൊന്നുമറിഞ്ഞില്ല രാമനാരായണ എന്ന മട്ടില്‍ വളരെ വിദഗ്ദമായി യഥാസ്ഥാനത്ത് പുനസ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്തു പോന്നു. 

ദിവസേന വൈകീട്ട് വീടിനല്പം ദൂരെ ഒരു ഷെഡ്ഡില്‍ ആയിരുന്നു യഥാര്‍ത്ഥ അഭ്യാസങ്ങള്‍ എങ്കിലും എളാപ്പ പതിവായി രാവിലെ അല്പം കസര്‍ത്തുകള്‍ വീട്ടില്‍ വച്ച് തന്നെ ചെയ്യുക പതിവായിരുന്നു. 

"വലതുമാറി ഇടതുമാറി ഞെരിഞ്ഞമര്‍ന്ന് ..." എന്നിത്യാദി മിമിക്ക്രി ഡയലോഗുകള്‍ ഒന്നും അദ്ദേഹം പറയാറുള്ളത് ഞാന്‍ കേട്ടിട്ടില്ല . എന്നാല്‍ ചില ഞരക്കങ്ങളും മൂളലുകളും കേള്‍ക്കാറുണ്ട്.  ഒറ്റക്കൈകൊണ്ട് വെറും മൂന്നു വിരലുകളാല്‍ അദ്ദേഹം  'പുഷ് അപ്പ് ' ചെയ്യുന്നത് കണ്ടു ഞാന്‍ അന്തം വിട്ടു കുന്തം വിഴുങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. 

സത്യത്തില്‍ എനിക്കിതിലൊന്നും അശേഷം താല്‍പര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല. നേരെ മറിച്ച് വേറെ ഒരു അഭ്യാസത്തോടായിരുന്നു എന്റെ പ്രേമം. കുറച്ചു കാലമായി ഞാനും ഈ പരിപാടി തുടങ്ങിയിട്ട്.

അന്നെനിക്ക് മധുരപ്പതിനേഴ്. എന്നെത്തൊട്ടാല്‍ ഞാന്‍ തനിയെ നിന്നുതിളയ്ക്കുന്ന പ്രായം! ആര് കണ്ടാലും എന്നെയൊന്നുനോക്കണം എന്നുള്ള മനസ്സിലെ മോഹം നടക്കാത്തതിനാല്‍ , ആരെക്കണ്ടാലും ഞാനൊന്നുനോക്കും. ഇരകിട്ടാതെ പട്ടിണി കിടക്കുന്ന നീര്‍ക്കോലിയെപോലെയാണ് കോലമെങ്കിലും അല്പം 'കയ്യിലിരിപ്പ്' ഒക്കെ ഉള്ളതിനാല്‍ മുഖത്ത് എപ്പോഴും ഒരു പുച്ഛഭാവം ഉണ്ടോന്നൊരു സംശ്യം.  ആരെങ്കിലുമൊന്നു ചുമ്മാ എന്റെ മേല്‍ വന്നുവീണിരുന്നുവെങ്കില്‍ ആപേരും പറഞ്ഞ് പഠിച്ചതൊക്കെ ഒന്ന് പരീക്ഷിക്കാമായിരുന്നു എന്ന അഹംഭാവം. 

അങ്ങനെ ഞാന്‍ 'നെഞ്ചക്കു'മായി അപ്പുറത്തെ മുറിയില്‍ മല്‍പ്പിടുത്തം നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. തൊട്ടപ്പുറത്തെ മുറിയില്‍ എളാപ്പ കസര്‍ത്ത് ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു. (നെഞ്ചക്ക് വളരെ അപകടകാരിയാണ്. വടികൊണ്ട് അടിക്കുന്നതിന്റെ പതിന്മടങ്ങ്‌ ആഘാതമുണ്ടാക്കാന്‍ ഇതിനു കഴിയും. ഒപ്പം, പ്രയോഗിക്കാന്‍ അറിയാത്തവര്‍ ഇത് ഉപയോഗിച്ചാല്‍ ബൂമറാങ്ങ് പോലെ അവനുതന്നെ തിരിച്ചുകിട്ടുകയും ചെയ്യും. ഒരാളുടെ തലയോട്ടി പിളര്‍ക്കാന്‍ ഇത്കൊണ്ടൊരു പ്രയോഗം തന്നെ ധാരാളം)

"ഹാ.. ഹൂ..ഹീ..." അങ്ങനെ എന്റെ അഭ്യാസം കത്തിക്കയറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. തലേന്ന് കണ്ട ഹിന്ദിസിനിമയിലെ വില്ലനായ അംരീഷ് പുരിയെ  മനസാ ശത്രുവായി സങ്കല്‍പ്പിച്ച് അങ്ങേരെ പിടിച്ചു മുന്നില്‍ നിര്‍ത്തിയാണ് എന്റെ ആക്രോശം. നെഞ്ചക്ക് കൊണ്ടുള്ള പ്രയോഗത്തിന്റെ വേഗത കൂടുന്നതിനനുസരിച്ച് എന്റെ യാഹൂ വിളികളുടെ ശബ്ദവും കൂടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഇപ്പോ  അംരീഷ് പുരി ഏകദേശം ഒരു പരുവമായിക്കാണും!  "മുജ്ജെ ച്ചോട്ദോ ....." എന്ന് വിലപിച്ചുകൊണ്ട് അയാള്‍ എന്റെ കാലുപിടിക്കുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി. ഇത്രയും ക്രൂരനായ ഇയാളെ അങ്ങനെ വിടാന്‍ പാടുണ്ടോ? വീണ്ടും ആക്രോശിച്ചു കൊണ്ട് നാലുപാടും ഒന്നുകൂടി വീശി. അന്നേരത്താണ് , എന്റെ അലറല്‍ സഹിക്കവയ്യാതെ അപ്പുറത്ത് കസര്‍ത്ത് ചെയ്യുകയായിരുന്ന എളാപ്പ ക്രുദ്ധനായി എന്റെ മുറിയിലേക്ക് കയറിവന്നത് . 

"ഡിം....."

"പ് ധീം ....."

" ഹള്ളോ ...."

ആദ്യ ശബ്ദം നെഞ്ചക്ക് എളാപ്പാന്റെ നെഞ്ചത്ത്‌ കൊണ്ടത്‌.

രണ്ടാമത്തേത്‌ അദ്ദേഹം നിലത്തുവീണ ശബ്ദം.

മൂന്നാമത്തേത് അദ്ദേഹത്തില്‍നിന്നുയര്‍ന്ന നിലവിളി.

ചതിച്ചോ ദൈവമേ...!  അംരീഷ് പുരിയെ അടിച്ചുമലര്‍ത്തിയ ശക്തിയും ധൈര്യവും എന്നില്‍നിന്നു ഒറ്റ സെക്കന്റ് കൊണ്ട്  കാല്പാദത്തിലൂടെ ഒരു മിന്നലായി താഴേക്ക് ഊര്‍ന്നിറങ്ങിപ്പോയി.  ഇന്നത്തെ പിള്ളേര്‍ ഊണിലും ഉറക്കിലും മൊബൈല്‍ഫോണ്‍ കൊണ്ട്നടക്കുന്നത് പോലെ, സന്തതസഹചാരിയായ എന്റെ നെഞ്ചക്ക് താഴെവീണു! വിറയല്‍ കാരണം തല കറങ്ങി.  വിയര്‍പ്പ് എന്നെ കുളിപ്പിച്ചു.  ദോശയുണ്ടാക്കാന്‍ ചട്ടിയില്‍ മാവ്ചുഴറ്റും പോലെ,  എളാപ്പ തന്റെ  കൈകൊണ്ടു തന്റെ നെഞ്ചത്ത്‌ കൈ തടവുകയും ഞരങ്ങുകയും മൂളുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് എനിക്കൊരു നിശ്ചയവുമില്ല. കിടന്നിടത്ത് നിന്നു എഴുന്നേറ്റ് ഒന്ന് 'ഞെരിഞ്ഞമര്‍ന്നാല്‍ത്തന്നെ' വാമനന്‍ ചവിട്ടിതാഴ്ത്തിയ മാവേലിയുടെ അവസ്ഥയാകും എന്റെത് ! മാവേലിയെപ്പോലെ വര്‍ഷത്തിലൊരു പ്രാവശ്യമെങ്കിലും പുറത്തിറങ്ങാന്‍ പറ്റുമെന്നും തോന്നുന്നില്ല. 

എന്തുചെയ്യണം! ഒന്നരകൊല്ലമായിട്ടു ഞാന്‍ പഠിക്കാത്ത ഒരടവ് അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഒറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് പഠിച്ചെടുത്തു. അതെ; ഒരൊറ്റ ഓട്ടമായിരുന്നു..!

കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം കളിച്ചു സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല .വിശപ്പുമറിഞ്ഞില്ല. വീണുപോയ ധൈര്യമൊക്കെ അല്പാല്പമായി വീണ്ടുകിട്ടിത്തുടങ്ങി. എളാപ്പ എന്നെ ഉപദ്രവിച്ചാല്‍ ക്ഷമയോടെ നേരിടാന്‍തന്നെ ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. അത് ഭയം കൊണ്ടല്ല കേട്ടോ. എന്റെയും എളാപ്പാന്റെയും സംഗതികള്‍ തമ്മില്‍ ഒരു പാട് അന്തരമുണ്ട് . എളാപ്പാന്റെത് കളരി . അത് ഭാരതീയ സംസ്കാരമാണ്. എന്റെതോ വിദേശിയും! ഞങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ ഒരു 'സാംസ്കാരിക സംഘട്ടനം' നടന്നാല്‍ പിന്നീടത് വലിയ ലോകയുദ്ധത്തിനുതന്നെ കാരണമായെങ്കിലോ?  

വൈകീട്ട്,  കൂടണയാന്‍ വരുന്ന കോഴിയെപോലെ  വീട്ടില്‍വന്ന എന്നെ വരവേറ്റത് ഞെട്ടിക്കുന്ന കാഴ്ച്ചകളായിരുന്നു !

(തുടരും..)

രണ്ടാം ഭാഗം ഇവിടെ അമര്‍ത്തി വായിക്കാം